İlk evimiz..



İş yerlerimiz  kesinleşince oturacağımız adres de belli oldu.  Gayrettepe-Mecidiyeköy'e  odaklandık. İkimize de yakın olacaktı. Emlakçıları dolaşmaya başladık. Akşamları iş çıkışında cadde üzerindeki emlakçılara tek tek uğruyor, kiralık ev soruyorduk.

Çoğunlukla cevapları  "size pahalı gelir"  oluyordu.  O zamanlar emlakçılar ev hakkında biraz bilgi verip ondan sonra görmek isteyip istemediğimizi soruyordu. Çünkü her gösterdikleri ev için ücret alıyorlardı. Evi beğenmesek bile bu ücreti ödüyorduk. Bundan dolayı her eve talipli olmuyor, görüp görmemeye iyi karar vermek istiyorduk. Ama olmuyordu.  Evler geniş ve güzel ama ev kiraları yüksekti.  Ya da kirası uygun ama ev çok eskiydi. Orta halli bir ev için birimizin maaşının büyük kısmı ev kirasına gidecekti.  Buna rağmen Hamit  "olsun bedelini verelim iyi bir evde oturalım"  diyordu ama ben ikna olmuyordum.

Henüz yeni evleniyorduk. Elimize geçen paranın büyük bir kısmını ev sahibine vermek bana ağır geliyordu. Daha yapacak birçok şeyimiz olacaktı, para bize lazımdı. "Gayrettepe-Mecidiyeköy dışına çıkalım"  dedik. Bir türlü istediğimiz gibi kesemize ve bize uygun ev bulamadık. Artık annem de etrafa haber salmaya başladı. Babam "evladım 3 katlı evimiz var, bir katında da siz oturun"  dediyse de bunu da Hamit kabul etmedi. "Hayatımızı kendimiz kuralım, bağımsız olalım"  dedi..

Annem bir gün bir tanıdığın ev haberini getirdi. Ev Beşiktaş'ta, "oh ne güzel, Beşiktaş ta çok uygun" deyip hemen görmeye gittik.  Evi görmeden önce yol üzerinde Tuzcu Baba isimli bir yatıra da bakkaldan aldığımız tuz paketini bırakıp dua ettik. Haydi hayırlısı deyip   Annem-Hamit-Ben   verilen adrese gittik. Ev yanmış, duvarları simsiyah..  İçeri girer girmez bir hayal kırıklığı yaşadık, bize de bunu mu reva gördüler diyerek  hızlıca oradan çıktık, doğru Tuzcu Baba'ya gittik, bıraktığımız tuzu geri aldık :))  Yani bize önerilen ev bu olamazdı, iyice umutlarımız kırılmıştı.

Merkez Şişli-Levent olacaksa nerelerden buralara minibüs var? ulaşım kolay diye düşününce alternatif olarak farklı bölgeler de çıktı. Bundan sonraki günlerde sokak sokak ev aramaya başladık. Bu sefer rotamız İstinye ve Yeniköy'dü.  Hem deniz kenarı hem de ulaşımı çok kolaydı. Yeniköy'de  Askerlik Şubesinden  yukarı doğru yokuşu tırmanınca bir ev bulduk.  Ev sahibi ile görüştük, kirası uygun. 3 katlı bir evin orta katı. Katlara dışardan merdivenle çıkılıyor. Eski tip evler. Ev fena değil boya yapılacak. İki oda bir salon. Ancak arka taraftaki iki odanın orta bölmesi  büyük camlı kapı. Bu nedenle biz burayı birleşik tek oda gibi kullanacağız.

Banyo küçücük, sanırım 2 metrekare falan.  Lavabo, tuvalet, şofben, tüp. Hepsi bir köşede. Ortada ayakta ancak durulur.  Lavabonun üzerinde bir tahta raf var. Diş macunu, fırçası burada duracak. Ben daha sonra bu rafa bir naylon güpür desenli örtü seriyorum.... çok güzel oluyor :))



Mutfakta küçük bir tezgah var, mermer. Tezgahın yanı boş, biz buraya daha sonra tahtadan bir tezgah yaptırıyoruz. Bu tahta tezgahın üzerini beyaz muşamba ile kaplayıp üzerine üçlü bir Aygaz yerleştiriyoruz.



Tezgahın altında dolap falan yok sadece bir boşluk var.  Buraya da bir raf uydurup, ipe geçirilmiş bir perdeyle bu kısmı kapatıyoruz.

Mutfaktaki pencere aydınlığa bakıyor, yani adı aydınlık..kendisi aydınlık falan değil.. Aydınlık denilen yer bir karanlık boşluk. Eskiden bazı evlerde tüm pencereler sokağa bakmaz, bir odası aydınlık denen bu karanlık boşluklara bakardı.

 Salonun önünde geniş bir balkon var. Buradan boğaz manzarası görünüyor. :))  Evin en güzel yeri..




Ev sobalı. Biz gaz sobası kullanacağız, öyle odunla kömürle uğraşamayız.

Evi beğenip, ev sahibine bir-iki  gün içinde karar verip geleceğimizi söylüyoruz. Birkaç gün sonra haftasonu.. Hamit'in Abisi ve yengesi  (Mahmut ve Nurşen) ile  Emirgan'a  pikniğe gidiyoruz.

Oradan da Yeniköy'e bulduğumuz eve.
"Siz de bir görün"  diyoruz.






Onlar da görüp beğeniyorlar, biraz ev sahibiyle pazarlık yapıyoruz ve karar verip kiralıyoruz. Hayırlı olsun..

Böylece  Gürcan'ın doğacağı, ilk atılımlarımızı yapacağımız ve 8 yıl oturacağımız evimiz hazır.





İşte o gün..   Mayıs 1980..
Çooookkk mutluyuzzzz....  Evimizi bulduk,  Haziran'da evleniyoruz,  :))