Patron deyince aklımıza hemen iş yerinin sahibi gelir.. Gülay Başaran bir şirket sahibi değildir ama kesinlikle patrondur.. Zaten ünvanlar öyle değil midir? her ünvanın içini çalışan kendi doldurur, değerini kendi belirler.. Tam da bu yüzden Gülay Hn. a PATRON demeyi seçiyorum..
Avon'daki işime başladıktan yaklaşık 2 yıl sonra birlikte çalışmaya başladık ve tam 13 yıl O'nun direkt bağlı ekibindeydim.. Tüm bu yıllar boyunca temposuna ayak uydurmaya çalıştım. Tempo demekle neyi anlatmak istedim ?
Patronum Gülay Başaran sabahları beş civarı kalkar, hazırlanır, yola çıkar, şirketin kapısını mesaiden bir saat önce 6,5 - 7 gibi açar..
Günlük değil haftalık değil yıllık planla çalışır. Ajandası herkese açıktır. Masanızda bilgisayarınızdan O'nun ajandasına girip baktığınızda içinizi bir umutsuzluk kaplar.. Görüşülecek boş 5 dakika yoktur.. Tek çare ya sabah 7'de ofise gelip kimseler kapmadan görüşmek ya da öğle yemeğini birlikte yemektir. Bu durumda öğlen de çalışıyor anlamı çıkacaktır.. Doğrudur :))
Sabahtan akşama kadar şirketin neredeyse tüm toplantı odalarını dolaşır. Bir odadan bir odaya.. Bir saat orada, bir saat burada.. Türlü farklı konularda yapılan tüm bu toplantılarda olmazsa olmazdır ve hepsine davetlidir. O'da hepsine katılır, sanki güne yeni başlıyormuş gibi beşinci toplantıya girer. Akşam olduğunda O'nu süzgün, baygın falan göremezsiniz.
Akşamüstüne doğru görüşmeden umudunu kaybeden çalışanlar olarak odasının kapısında turlarken içerdekilerin dışarı çıkmasını bekler, içerde kimse yoksa kapıyı aralayıp en sevimli halimizle "1-2 dakika" der kafamızı uzatır, adeta satış görüşmesi yapacakmışız gibi içeriye dalardık..
O'nu odasında yalnız gördüğümüzde sevinirdik. Ama heyhaaattt.. O sırada ya bir konferans görüşmesi vardır, ya bir toplantıya hazırlık yapıyordur, ya bir rapor hazırlıyordur, ya da inceliyordur..
Patronum Gülay Hanım işe başladığı yıllarda daha çok sahada çalışmış Anadolu'yu dolaşmış.. Bir çok seyahatler etmiş, iller gezmiş.. Hem de otobüslerle.. hem de haftalık seyahatlere çıktığı olurmuş...
Evine bir hafta uğramazmış.. Sabahları 5'te otobüslere binip başka illerde saat 8'de mesaiye başlarmış..
Hatta şirketine Direktör olduğunda bile mesai saatleri değişmemiş. Bu ünvan kendisine hiç ayrıcalık getirmemiş, bizden biriymiş.. İstanbul'u sel almış da o gün kimse işe gidememiş, herkes geri dönmüş.. Şirkete ulaşan tek kişi Patron Gülay Başaran olmuş.. İkitelli'yi sel aldığında arabasını kenara çekip beline kadar sular içinde yürüye yürüye zafer bayrağını şirketin kapısına dikmiş :))
Bazı toplantılarda sesi kısılmış ama iğneler olup sahneye çıkıp konuşmaktan vazgeçmemiş, Bazı toplantılarda ise grip olmuş, ateşlenmiş ama kimselere hissettirmemiş.. İlaçlarla ayakta durduğunda bile salondakilere 1200 watt enerji vermiştir.. Bir kere de "çok hastayım başkası yapsın" dediğini duymadım..
Hatta bir keresinde öyle bir hastalanmıştı ki, yüzlerce kişilik büyük bir toplantı bittikten sonra doktora götürdüm hemen serum bağladılar.. Fakat ertesi gün de başka bir toplantı farklı bir ildeydi.. "Gitmeniz şart mı? Gitmeliyim".. dedim ama "Olmaazzzz.. benim olmam lazım" diyordu..
Doktor "hiç bir yere gidemez, dinlenmesi lazım" dese de Patronum Gülay Hn.ı kimse yolundan alıkoyamadı. Bir şişe serum biter bitmez yola koyulduk.. Havaalanında tekerlekli sandalyeye oturttuk, ben sürüyorum. Uçağa ambulans ile bindik. Yerimize oturduktan sonra hostes gelip "Kaptan. Pilot rapor istiyor, yoksa hasta uçamaz" dedi... Amaniiinnn hemen işlemleri tamamlıyoruz.. Gülay Hn. gittiğimiz ilde akşam otelde yatıp dinleniyor ve ertesi gün bambaşka biri olarak sahneye çıkıp ekiplere sesleniyor.. sanki o anlarda kendini askıya asıp başkasını giyiyor.. Oturduğumuz yerden Allah Allah bu nasıl bir güç diye düşünüyoruz..
Bilmem anlatabildim mi? Peki böyle birisi acaba ekibinden nasıl performans bekler?
A) Kendi haline bırakır
B) Amaaaan ben çok yaptım sabahlara kadar çalıştım, siz keyfini çıkarın der
C) Uykusuz kalmayın gece seyahatten dönünce sabah bir saat işe geç gelin der..
D) "Kendinizi zorlamayın, olur böyle şeyler" der..
E) Hiçbiri
Tam 13 yıl O'nun performansına ayak uydurmaya çalıştık. Yaptıkları bize öyle örnekler oluyordu ki, her şey yapılabilir, her şey ulaşılabilir oluyordu gözümüzde..
Bu yüzden Patron dedim.. Ancak bir iş yeri sahibi işini bu kadar sahiplenebilir.. İşine bu kadar adanabilir. Hem de artan bir tempo ile.. ve yıllarca...
Arkamdaki duvara bir dart asmıştım. Mıknatıslı okları fırlatınca hedefte nereye düştüyse yapışırdı. Arada sırada ekipten arkadaşlar ofise geldiğinde atış yapar, hedefi vurmaya çalışırdık.. Ne de olsa hepimiz kocaman bir satışı yönetiyorduk. Bir sabah geldiğimde dartın ortasındaki rakamın değiştiğini gördüm.. Ortadaki 100 elle 105 yapılmıştı....Aaaa bunu kim yaptı derken Gülay Hn. yanıma gelip "gördün mü? hedefi değiştirdim %100 den değil %105 ten vurman gerekecek" dedi.. Eee pes yani..
Bakın arkamda duran dartın tam ortasında oklar.. %105 te :))
Bir de solda bir kağıt asılı.. Üzerinde "Yangında kurtarılacak ilk kişi" yazıyor. Bu da Gülay Hn.ın eseri.. Beni her büyük toplantıda sahnelere çıkarmak için ekstra gayret sarfederdi.. Mutlaka bir dans performansı olur beni de her dansa eklemek isterdi. "Yahu yapmayın, etmeyin, ben danstan anlamam, ben yaşlıyım" falan desem de nafile... Toplantılarda yıllarca vals,.. can can, samba, salsa... başka adını bile bilmediğim bir çok dans gösterisine çıktım.
Danslardan birinde 6 kişi sahnedeyiz.. Dans figürlerinde grubun yarısı sağa yarısı sola gidiyor.. Ben de öyle kendi havamdayım.. Bir de baktım ben ve Gülay Hn. ters gidiyoruz. Acaba yanlış mı deyip bakarken ben koptum.. dansı falan bıraktım sahneden kendime gülüyorum.. Gülay Hn. da önde olduğu için O'da durdu, herkes birbirine baktı... Salon gülmekten kırılıyor.. Anında hemen Gülay Hn kaldığımız yerden dansa başladı ve başarılı şekilde bitirdik.. Dans öyle beğeniliyor ki :)) herkes ayakta alkışlıyor :)) Bu danstan sonra Gülay Hn.ın "kim şaşırdı?" araştırmasında videolar seyredilince suçlunun "ben" olduğum ortaya çıkıyor.. Ama yine de "yangında kurtarılacak ilk kişi" oluyorum.. Neden? herkes çok eğlenmiş.. :)) Bu kağıdı da arkama astırmış.. Nasıl uğraştığını siz düşününü artık..
Ondan sonraki yıllarda ne kadar kaytarmaya çalışsam da mümkün olmadı.. Prova gününde önemli toplantım var katılamam dediysem de provaların günlerini değiştirtti.. Hiç bir zaman kurtuluş yoktu.. O anında bir yolunu bulurdu..
Gülay Hn.ilk tanıştığımızda şaşardık.. Kıyafetiyle uyumlu ayakkabılar, ojeler, rujlar.. hepsi tam takım olurdu.. Kıyafet standartlarında üstün performans örneği gösterilirdi.. Tonları yakalamak için ojeleri karıştırırdı.. O kadar yani :)) Mükemmeliyetçiydi.. Bundan vazgeçmeye çalışıyordu. Bir gün odasına girdim, bir çerçeve hafif yamuk duruyor. Gayri ihtiyari kalkıp çerçeveyi düzeltmeye yeltendim.. "aman dur" dedi.. bırak öyle kalsın, kendimi tedavi ediyorum" :)) Gerçekten de bunu başardı..
Gülay Hn. ın milli içeçekleri Türk Kahvesi ve Diyet Coca-Cola dır.. Bu ikisinin yokluğuna dayanamaz. Günün her anında ikisinden biriyle birliktedir.. Ya da birlikte olmayı bekliyordur. Sadece ne sevdiğini bilmek yetmez... nasıl sevdiği de çok önemlidir.. Sade değil SAPSADE Türk Kahvesine şeker değmiş kaşık bile sokulmayacaktır.. Diyet Coca-Cola buzzz gibi olacak, kutu olacaktır..
Tereyağ değmiş yemeklere dokunmaz bile.. O'nunkini bir zahmet ayrı pişireceksiniz..
Her yemek siparişi verilirken garsonlara önce neyi nasıl istediğini tarif eder, Ama öyle bir hal alır ki; her sipariş için bir tarif gerekir neredeyse.. Hele Adana'daysak deymeyin keyfine.. Memleket yemekleri.. :)) ve tadına doyulmaz sohbetler...
Taa ki garsonlar gelip "biraz sessiz olur musunuz?" diye uyarana kadar... O kadar kahkahalı güleriz yani :))
Arkadaşımdır.. Aynı eşim gibi beni özgür bırakmış, ne yapacağım hakkında tavsiyede bile bulunmamıştır. Kararlarımı kendi kendime almamı sağlamıştır. Tabii hep kendi istediği olmuştur :))
Eşimle ikisi rakiptir.. 15 yıl hayatımı onlarla paylaştım.. Bir gün iş için İzmir'deyim.. Beni arayıp "İstanbul'a geri dön bir toplantı yapacağız, bu toplantı çok önemli" demişliği vardır.. Aman Gülay Hn. etmeyin eylemeyin Hamit yola çıktı arabayla İzmir'e geliyor, buluşup güneye devam edeceğiz :(( İkna etmek için bin bir güçlük.. Ondan sonra da rakibe selam :))
Senelerce sahnelerden Flame, Flame diye seslenmiş ve alacak mıyız? diye defalarca sormuştur.. Gördüğünüz gibi buradaki amaç sadece hedef tutmak değil, Dünya'nın en iyisi olmaktır..
Gülay Hn küçük hayaller kurmaz.. En zorlu hedeflere olan inancıyla herkesi yapabileceğine inandırmış, istemiş, beklemiş, desteklemiş ve Madame Flame olarak tarihe geçmiştir.
Flame Avon'da Dünya'nın en büyük ödüllerinden biri.. Bu ödülü aldığımızı öğrendiğimiz gün hepimiz havalara uçmuştuk.. Gülay Hn.ın odası ofisteki çalışanlarla dolmuş herkes kutlama yaparken ben bir büyük kağıdı odasının penceresine yapıştırmış, ortasına Madame Flame yazmış, taç resmi çizmiş, ofiste kimin masasında süslü bir obje varsa kağıda yapıştırıyordum.Gülay Hn küçük hayaller kurmaz.. En zorlu hedeflere olan inancıyla herkesi yapabileceğine inandırmış, istemiş, beklemiş, desteklemiş ve Madame Flame olarak tarihe geçmiştir.
Türkiye Avon her başarısına bir şarkı yazmıştır. Gülay Hn. söz yazarıdır.. bestecidir, şarkıcıdır..
Ödülüne şarkı yazan ve okuyan tek kişidir :))
Hatta Flame ödülünü çağrıştıran bu renkli örtüyü Anadolu Ateşi'nin
aleviyle birleştiren bu ekip kadar çılgındır..
Öyle çılgındır ki ; bir eğlencede Küba dansı yapılıyorken başı çekerken dans edip bir yandan ağzında puro tüttürmüş, dans bitene kadar puroyu içip sonra da nikotin zehirlenmesinden geceyi doktorla geçirmiştir. Hayatında sigara içmez.. ama ekipleriyle coştuğunda çılgındır.. Çoğu sigara içmeyenler dumanından rahatsız olduğunu belirtir.. O 'nun hiç bir müdahalesi olmaz, " rahat edin, ben etkilenmem" der... Yeter ki siz rahat edin, O'nun yanında kısıtlamayın kendinizi, mutlu olun ister....
Bizi sadece iş olarak görmez. İş dışında da iş arkadaşlarıyla vakit geçirmeyi sever. Türkiye'nin her yerinde hayatına taşıdığı samimi dostları vardır. O dostlar aynı zamanda O'nun elemanı da olsa O eşittir, sıcaktır, dosttur, kendini farklı bir yere oturtmaz..
Çok güzel fal bakar.. Bana kahve falına bakmış ve ne dediyse olmuştur.. :)) Pozisyonumun değişeceği, ne kadar zamanda beni nelerin beklediği... zorluklarım, mutluluklarım... konularında dedikleri bir bir çıkmıştır :) Sonradan bu falı zaten kendisinin yazdığını anladım :))
Otelde konaklama rezervasyonumda problem çıkınca "bana ver telefonu" diyerek elimden telefonu almış, otelle mücadele etmiş, oteldeki görevlinin "vallahi oda yok" yakarmalarına karşı ben de "Gülay Hn. gider başka yerde kalırım" dediysem de "hayatta olmaz" diyerek diretmiştir. Otel doluyuz diyor.. Gülay Hn.. "hayır otelde kalacak" diyor.. !?.. O geceyi birlikte o otelde aynı odada geçirdik :)) Hiç bir problem çözümsüz değildir.. yaşayarak öğrendim :))..
Yine bir seyahatte sabah otelde kahvaltıdayız, açık hava ve etrafta bir kedi dolanıyor. Adamın biri kediye hamle yapıp bir tekme attı, kediyi fırlattı.. Karşımda sakin sakin oturan Gülay Hn. adama bir hışımla ayağa kalkıp " utanmıyor musunuz? kediye böyle yapan eşini de döver.. kim bu hakkı size veriyor? " diye haykırdı.. adam ne olduğunu şaşırdı, cevap bile veremedi, kelimeleri yuttu sanırım, beyni dumura uğradı :))
Ben en tabii halimle Gülay Hn.ı sanki o sırada yeni tanımışım gibi yapıyorum. Aaaa kadına bak der gibiyim.. Pardon bu arada yer söylemedim Hilton'dayız. :)) Adam sonraki dakikalarda ne yaptı? kahvaltı etti mi? valla hatırlamıyorum. Biz kediyi himayemiz altına aldık onu hatırlıyorum :))
Şirketler bizim buluşma yerlerimiz.. Kader çizgileri aynı ortamlarda kesişiyor.. Özel hayatımızdan daha fazla zamanı iş yerlerimizde geçiriyoruz. Bu yüzden mutlu bir çalışan olabilmek çok önemli..
Ben 15 yıl Gülay Hn.la birlikte çalıştım.. Birçok kez tartıştık, aynı fikirde olmadık.. ben bazen O'nu dinlemedim, dediğini yapmadım :)) ama hep farketti ve hep uzlaştık, anlaştık.. İkimiz de aslan burcuyuz.. Düşüncelerimiz farklı bile olsa kendimizi ifade ettik, aynı hedefe ulaşmaya çalıştık,
Değerlerimizi, önceliklerimizi, aynı yapıp düşüncelerimizi özgür bıraktık.. Ben çok mutlu çalıştım.. Hep değer gördüm.. Var olmaya, göze girmeye değil zorlanmaya, koşturmaya, yetişmeye alıştım..
Değerlerimizi, önceliklerimizi, aynı yapıp düşüncelerimizi özgür bıraktık.. Ben çok mutlu çalıştım.. Hep değer gördüm.. Var olmaya, göze girmeye değil zorlanmaya, koşturmaya, yetişmeye alıştım..
Şimdi Patronum da Avon'dan ayrılıyor. Bundan sonrasında kim bilir nerelerde görüşürüz?
2015 planlarımız şimdiden hazır.. :)) İlk planımız önümüzdeki günlerde..
Birlikte Soma'ya gidiyoruz. Madencilerin çocukları için erken Yılbaşı Partisine katılıyoruz..
Kim bilir belki yine beni sahneye çıkarır. Belki yine aynı odada kalırız..
Birilerinin yine göz yaşını sileriz..birilerinin hayatına değeriz, ellerine dokunuruz, gözlerinin taa içine bakarız, dikkatle izler, dikkatle dinleriz, çare olmaya, çözüm bulmaya çalışırız..
Senelerdir kadınlar için yaptığımız gibi..
Madame Flame.. sen 15 yılımın anlamlı olmasını sağladın. Beni kendimle tanıştırdın..
Hayatıma kattıkların için binlerce teşekkürler..
