Bölgemdeki yardımcı sayımı arttırmam gerekiyordu, çünkü yeni temsilcileri birlikte buluyorduk.. İlk aklıma gelen yakınımdakiler oldu.   Nurcan..   komşum..  ilk işe başlarken  Eğitim Şefim bana  "sen de tanıdık birini bul ,  temsilci yapalım ve kayıdını nasıl yapacağını öğretelim"  demişti.  Ben de ertesi gün evimizin garajında rastladığım komşum Nurcan'a   "Avon Temsilcisi olur musun?"   demiştim. Nurcan benim ilk temsilcim oldu. Zaten İngiltere'den Avon'u çok iyi tanıyordu.  Muhteşem satışlar yapmaya başladı.  Arkadaşları arasında forsu olan bu kadın, hiç çekinmeden kataloğunu çıkarıyor ve muhteşem tanıtım yapıyordu.  O'nun kendine olan bu güveni beni de motive ediyordu. Nurcan bizim apartmanda oturuyordu.   Uzunca bir zamandır O'nu izliyordum.. Sabahları şık şıkıdım giyinip lüks arabasıyla çocuklarını okula bırakır, öğleden sonra da almaya giderdi.  Okulda O'nu hep yanında arkadaşlarıyla görürd...

Yeni bölgemin numarası 100'dü.  Arkadaşlarla konuşurken "Bölgemin adı 100 numara"  diyerek gülerdim..  Avcılar, Büyükçekmece, Silivri, Çatalca'yı kapsayan kocaman bir bölgem vardı.. Bölgeyi temsilcileri ve 3 yardımcısı ile devralmıştım. Öncelikle bu üç yardımcım ile tanıştım. İçlerinden biri olan Hale bölgeyi ve temsilcileri çok iyi tanıyordu..  Hem de sadece tanımıyor, her birinin çoluğu, çocuğu, adresi, kişisel özellikleri ve ortak tanıdıklarını da biliyordu.  Hale'de her sorumun bir cevabı vardı. Eğer bilmiyorsa da hemen araştırır geri dönerdi. Yıllar sonra bile arkadaşlar bir araya geldiğimizde hala hepimiz Hale'ye sorarız.  "Ablam ne zaman gelmişti?"  "Biz ne zaman taşınmıştık?",  "sistem ne zaman değişmişti?",  "Antalya'ya hangi otele ne zaman gitmiştik?"..  İster özel hayatınızdan,  isterseniz işinizden bahsedin O bir kere aklına kayıt yapmışsa o kayıt hiç silinmezdi :))   Hale bütün bu özellikleriyle be...

İşe başladığımda her şey çok değişikti.  İlk günlerde Eğitim Şefim tarafından  bana evde masa başında bire bir eğitim verildi.   Hatta o sırada  "evimde boya-badana var"  dememe rağmen evde olması için ısrar edilince ben de çok yakınımda oturan  arkadaşım Nadire’nin evinde salonda masa başında yapabiliriz   diye öneri  götürmüş,  bu durumu zar zor kabul ettirebilmiştim.  Nadire çalıştığı için bize mutfakta  çay-kahve  organize edip bırakmıştı.  Bu eğitimde hem işi hem de firmayı daha iyi tanıdım.  Masa başı anlatım bitince dışarı çıkıp bir şeyler yedik. Sonrasında da   “Hadi bakalım şimdi etraftaki kapıları çalıp araştırma yapalım”  denilince korktum..   “Nasıl yani??   Burada herkes beni iş sahibi olarak tanır.. yakınımdaki kapıları çalamam, kimseler işe başladığımı bilmiyor, şaşırırlar?!!”   dedim.    İlk günlerin şaşkınlığı içinde işin ba...