Herkesin hikayesi bambaşka.  Bizden iki nesil geriye babaanne, anneanne dönemine ve o zamanlar yaşananlara baktığımızda bizimkilerden ne kadar da farklı. Biz ne kadar durgun sularda yaşıyoruz. Onlar ise oradan oraya savrulmuşlar, bir yuva kurmakta, çocuk yetiştirmekte ne çok zorlanmışlar... çeşit çeşit ayrılıklar,  acılar yaşamışlar. Nisan 2013  sonunda amcamı ziyarete Kastamonu'ya gittik. Amcam şu anda 85 yaşında, maşallah çok sağlıklı ve dinç.  Konuşurken bazen hatıralara dalıyor ve ağlıyor, gözlerinden yaşlar süzülüyor.  "Beni yetiştiren aileme ne kadar dua etsem azdır, onlar benim varlık nedenim" diyor. Babam ve amcam arasında 3 yaş fark var.  Babaannem İstanbul Kızı.  Dedem Kastamonu'lu, Asker-Yüzbaşı. Onlar hakkında o kadar az şey biliniyor ki.. Kastamonuda yaşıyorlar.  Dedem vefat ediyor. Babaannem biri üç diğeri  bir yaşında iki çocukla dul kalıyor. Babaannem               ...

Puzzle yapmayı çok seviyorum.. Neden? Önce resmi beğenmek.. Bütün resmi detaylarıyla anlamak, renkleri görmek, farklı renkleri algılamak, şekilleri değerlendirmek.. beni meşgul ediyor ve  rahatlatıyor.. Bu detayları  daha satın alırken resme bakıp düşünüyorum.. Sonra dizerken ayrı düşünüyorum.. Parçaları gruplandırmak Köşeleri ve kenarları önceliklendirmek Tek tek değil parça parça ilerlemek.. Denemek.. Yanlış dizilişleri düzeltmek.. Detayları incelemek.. İçimden sürekli düşünmek.. Bir uzaktan, bir yakından bakmak.. O sırada televizyon da seyretmek :) Bitene kadar sabır göstermek, işi yarıda bırakmamak. En zorlandığın anlarda ara verip ertesi gün tekrar başlamak Sabırlı olmak,  sonuca odaklanmak Ben sanırım bütün-parça ilişkisine bayılıyorum. Bütün-parça ilişkisi deyip geçmeyin.. "Beceri" olarak değerlendirildiğinde bakın Puzzle nasıl ifade edilmiş :)) Parça-bütün ilişkisi:   Şekil-zemin algısı,  tüme varım-tümden gelim,  m...

Yıllar boyunca işimizle ilgili olarak birçok davet verdik,  misafirlerimizi en güzel şekilde ağırlamak için planlar yaptık, toplantılar düzenledik.. Peki ya kendi hayatımızda ? en yakınlarımıza? Birlikte  düşündük neden işimiz söz konusu olduğunda daha organizeyiz? Daha büyük düşünebiliyor, kafa yoruyor, her ayrıntıyı planlıyoruz.  Peki bunu kendi ailemiz için de yapamaz mıyız?  Bundan 4-5 yıl önce sanırım 2008 yılında Oya ve Hatice ile birlikte Anneler Günü için aynı işimizdeki gibi bir plan oluşturduk.. Bu sefer davetlilerimiz Annelerimiz olacaktı. Önceden her annenin en güzel yaptığı bir çeşit yiyeceği pişirmelerini istedik..  Yemekleri pişirdik. Masayı süslemek ve daha sonra annelerimize hediye etmek üzere süs çiçekleri aldık. Gayet özenli bir sofra hazırlayıp gelen yiyecekleri de ortaya yerleştirdik.. Anneler neler neler yapmışlardı.. Zeytinyağlı yemekler, börekler, kurabiyeler.. Annelerimiz hem yediler hem de tariflerini birbirlerine ve...

http://www.ardaulusoy.com/2013/03/ortaoyuncularla-sahneye-cktm.html Yazımda Ferhan Şensoy'dan bahsederken şöyle yazmıştım ; Şimdiye kadar çoğunlukla tesadüflerle sevdiğim kişilerle karşılaştım..   Ama kader bizi her zaman sevdiklerimizle buluşturmuyor.  Bazen de bizim onların peşine düşmemiz,  bulmamız gerekiyor. Ben de öyle yaptım.. demiştim.. geçen hafta "Burada Laf Çok" programında konuk olarak Ferhan Şensoy'u izledim.   Ferhangi Şeyler'i oynarken gazeteleri o anda görmediğini önceden hazırlık yaptığını söyledi. Turnelere giderken uçakta okumak üzere 10-15 gazete aldığını, bazı iç sayfa haberlerini ön sayfaya monte ettiğini, çizdiğini, işaretlediğini, uzun bir hazırlık safhası olduğunu,  oyun güncel ve günlük haberleri kapsadığı için tüm hazırlıkları yolda giderken tamamladığını, uçakta da çalıştığını anlattı. Hatta o gazeteleri okudukça ve kenara koydukça etrafındaki yolcuların   "okuduysanız alabilir miyiz?"  sorusuna maruz ka...