2014  Yılında "Ben nasıl Mutlu Olacağım?"  diye bir yazı yazmış ve yaşadığım yerde nasıl bir hayat bulmak istediğimi sıralamıştım.  Aslında hiç de bulacağıma dair umudum yoktu, çünkü İstanbul değişmeyecekti.. Sadece ben beklentilerimi azaltacaktım ve razı olacaktım. Mutlu olmak için kabullenmek gerekiyordu. 2016 Ekim ayından bu yana 15 aydır Bodrum'da yaşıyoruz. Artık buraya yerleştik ve evimiz burası. Bize sunduklarını zaman zaman sosyal medyada paylaştım, ancak 2014' de Dünya Seyahatimizden sonra yazdığım yazımın madde madde üstünden geçmek istedim.  Bakalım Bodrum ne kadarını sağlamış? TV seyrederken, sokakta dolaşırken, bir maça gitmişken eğlenmek istiyorum. Eğlenmenin ne demek olduğunu yeniden öğrenmek, heyecanlanmak, coşmak, bir çok seçeneğe sahip olmak, eğlenirken yorulmamak, çıkışta trafiğe takılmamak istiyorum. TV Seyrederken maalesef pek eğlenemiyorum. Seyredecek bir şey bulamıyorum. Bu konuda beklentim nereye gidersem gideyim h...

Çalıştığım son 15 yılda seyahatlerim çok yoğun devam ediyordu. Hem iş hem ev.. birlikte problemsiz gidiyordu. Bu çok zor bir iş, öyle üstesinden gelmek kolay değil ama bizimki problemsiz ilerliyordu sanki. Birincisi ben işe verdiğim emek kadar eve de zaman ayırıyordum.  Yıllarca hep kendi ev işlerimi kendim yaptım. Düzenli bir yardımcım olmadı. Evde yemeklerimiz olur, temiz ve tertipli bir düzende yaşardık. Zaten ev işi yapmayı da sevdiğimden her işe kendim sarılırdım.  Ama yine de  bu tek başına olacak bir iş değil di mi ? En büyük yardımcım Hamit'ti. Evde olmadığım zamanlar kahvaltısını bile örtüler üzerinde hazırlayıp keyif yapar, yürüyüşünü yapar işine öyle giderdi. Bulaşıkları yerleştirir, yıkananları yerlerine kaldırır, ütüleri yapar, dolap, oda vb. yerleri dağıtmaz, her şeyi yerine koyardı. Evi nasıl bırakmışsam öyle bulurdum. Ne şahane değil mi? Evde yemek olmadığı zaman "bunu dert etme bir şekilde karnımızı doyururuz" derdi. Bu ona göre işin en kolayıydı...