Ofiste günler birbirine benziyor, her ay her işlem aynı sırayla defalarca tekrarlanarak yapılıyordu.. Her ay yazar kasa fişleri geliyor, sisteme giriliyor,  KDV beyannameleri hazırlanıyor,  SSK primleri hesaplanıyor, işe giriş-çıkışlar yapılıyor , vb...vb... Her ay birbirini tekrarlayan bu işler daha sona 3 aylık tekrarlanan işler, sonra yıllık tekrarlanan işler olarak sürekli dönüyordu..  İşe kattığım hiç bir farklılık yoktu.. bu rutin benim işim olamazdı.. Bütün bu işler sabır işiydi.. büyük dikkat gerektiriyor, hata kabul etmiyordu..  En küçük hatada müşteriler ya da Devlet kapıya dayanıyordu.. Yaptığım her işi sahiplenmem nedeniyle devamsızlık yapmıyordum ama galiba ben Hamit gibi Mali Müşavir olmak istemiyordum.. Benim Devlet'le işim olmazdı.. !! Eczacıbaşı'nda İnsan Kaynakları'nda çalışan  bir arkadaşımız  bir gün bizim ofise uğramıştı, sohbet ediyorduk..  Ben tüm bu fikirlerimden bahsettim, gelecekte ne yapacağımı tam kestiremiyordu...

Bütün gün ofisteydim..  Dükkana gün içinde birçok kişi uğruyor, tanışıyor, dertleşiyor ve sohbet ediyorduk..  Dükkanların çoğu henüz boştu..  Faaliyette olan bir iki dükkandan biriydik..   Bir şey sormak isteyenler, bilgi almak isteyenler uğruyordu.. Zaman zaman evini kiraya vermek isteyenler, arsası olup ta ne yapacağını bilemeyenler de gelmeye başladı..  Onlar gelmeye başlayınca  Hamit  "Neden emlakçılık da yapmıyorsun?"  dedi..   Ben mi?  ben hiç anlamam.. dedim ama  başladım.. Evlerle uğraşmak, tamirat, tadilat,  yerleştirme  evvel ezel  çok hoşlandığım,  hatta bayıldığım bir iştir.. Emlak alım satımıyla ilgili  bir iki el kitabı okuyup sonrasında işi yaparken öğrenmeye başladım.. Hamit bir ayrı şirket kurup bu işi yasallaştırdı.. Artık bir Emlakçı olarak çalışabilirdim.. Adını da    Gürcan Emlak   koymuştuk.. Zamanımı fazlaca ayırmıyor, sadece gelen ta...