Mimaroba'ya taşındığımızda annemler Karamürsel'de yaşıyorlardı.. Abimler ise İzmit Kordsa'da çalışırken  yine Kordsa'nın Mısır'da kuracağı fabrikası için ailecek Mısır'a yerleşmişlerdi.  Onlar giderken arabalarını da bize bırakmışlar,  "araç durduğu yerde kalmasın, sen kullanırsın"  demişlerdi. Benim için harika bir imkandı çünkü o zamanlar mahallemizde ulaşım imkanları çok yetersizdi.. Bazı günler Hamit ofiste kalıyor, beni dış işlere gönderiyordu.. Bu dış işler Vergi Dairelerine para yatırma, Ticaret Odası'na dosya teslimatı, şirket kuruluşları için evrak takibi gibi kuyruklarda bekleme ve basit işleri takipti.. Bu resmi dairelerin kuyruklarında genellikle şirketlerin dış işlerine bakan elemanları ya da muhasebecilerin çalışanları bekliyordu..  Bir keresinde ben kuyrukta beklerken Eczacıbaşı'nın söforlerinden biri  "Aaaaa Arda Hn. sizin burada ne işiniz var?"  demişti..  "Ayy ne yapiim sıfırdan başladım, yeni...

Biz acaba şanslı mıyız?  Bizi hep böyle tanımlarlar.. Bu konuda yapılmış bir araştırmaya rastladım, çok beğendim ...  Sizlerle de paylaşmak istedim.. Bu yazıyı okuyunca Hamit'in bankada bulduğu broşür,  gazetede çıkan dükkan ilanlarını görmesi, benim yıllarca karşıma çıkan fırsatlar.. şimdi bunları anlamak daha kolay :)) Aşağıdaki yazı  "Doğala Özdeş Sanal Alem"   Blogundan alıntıdır..   Neden bazı insanlar inanılmaz derecede Şanslıyken,  diğerleri hak ettikleri olanaklara asla sahip olamaz?  Profesör  Richard  Wiseman'ın araştırması ..  b akın nasıl anlatmış : "10 yıl önce şansı araştırmaya başladım. Neden bazı insanların hep doğru zamanda doğru yerde olduğunu, diğerlerinin ise sürekli olarak şanssızlıklarla boğuştuğunu merak ediyordum. Ulusal gazetelere ilan vererek kendilerini her zaman şanslı yada şanssız hisseden insanların benimle temasa geçmelerini rica ettim. Yüzlerce sıra dışı erkek v...

Şimdi hızla planları uygulamamız gerekiyordu.  Evimizi alan aile en kısa zamanda evi boşaltmamızı istiyordu.  Yapılacak çok şey vardı..  Hamit paraların tamamını toplamış ve  Emlak Bankası'na tüm ödemeyi yapmıştı. O zamanlar bankalardan kredi falan alınmıyor, tanıdıklardan borç isteniyordu.. Borç almadığı kimse kalmamıştı.  Kiminden Cumhuriyet altını, kiminden döviz, kiminden  TL..  piyasadaki alacaklılarından da çekleri  toplamış, Tünel'deki dükkanı satmış, evi satmış tutarın tamamını denkleştirmişti.. Şimdi ; Evimizi Büyükçekmece'ye taşımalıydık. Hamit İşyerini taşımalıydı  (hem fiziki hem de resmi olarak) Ben Büyükçekmece'den işe nasıl gidip gelecektim? servis falan yoktu..?? Gürcan Lise'ye nereye gidecekti? Tam da o günlerde Erenköy'deki komşum Nezahat bana bir kahve falı bakmıştı. Aynen şöyle demişti : "S enin çözmen gereken bir çok sorun var. Ancak bu sorunlarını küçük parçalara ayırarak bi...

Her akşam yürüyor ve düşünüyorduk..  Tüm elimizdeki parçaları tek tek değerlendiriyor, gelecekteki hayatımızın tüm parçalarını bir araya getirmeye çalışıyorduk..  Bir anlamda geleceğimizi tekrar inşa ediyorduk.. Sonunda karar verdik..  Bu iki dükkanı alacaktık.. Şimdi hepimizi ilgilendiren bir çok değişimi büyük bir ustalıkla yönetmemiz gerekiyordu.. Bu aşamada yanında duran, elini tutan bendim ama Hamit tüm mali yükü sırtladı..  Bu büyük kararda planlarımız netleşmişti.,,, Erenköy'de 8 yıldır oturduğumuz  evi satacak,  Büyükçekmece'ye   Mimaroba'da aldığımız yeni eve taşınacaktık.. Hamit  Tünel'deki  iş yerini  satacaktı..  Mimaroba'da alacağımız dükkana taşınacaktı.. Ben Eczacıbaşı'ndaki işimden ayrılacaktım.. Hamit'in yeni ofisinde birlikte çalışacaktık.. Gürcan Erenköy'de Ortaokulu bitiriyordu.. Son yılıydı.. Lise'ye Mimaroba'da başlayacaktı.. Eml...