Geçen gün Ertuğrul Özkök   TV'de "şu sorunlu gündemi bırakıp hayatımızı neşeyle yaşayabilsek, eğlenebilsek, her gün,  her kanalda ve her konuda tartışma var" dedi.. gündemimizden problem eksik olmuyor. Bugün Serdat Turgut yazısında   "Burada köşe yazarı olacağıma keşke  bu ülkelerde eğitimsiz park bekçisi filan olsaydım daha mutlu olurdum herhalde...keşke burada doğmamış olsaydım" demiş.. Mukayese edilmeyecek durumdayız.. biz az gelişmiş birr ülkeyiz... ben de aynı duygular içindeyim. Araba markalarında, alışveriş merkezlerinin büyüklüğünde değil gelişmişlik..  Kültürde,  eşitlikte, özgürlükte, sanatta, sporda, bilimde, sosyal hayatta,  eğlence anlayışında, trafikte, ekonomik dürüstlükte, iş-sosyal hayat dengesinde, insana saygıda.. Ben de Amerika'daki gibi TV seyrederken, sokakta dolaşırken, bir maça gitmişken eğlenmek istiyorum. Eğlenmenin ne demek olduğunu yeniden öğrenmek, heyecanlanmak, coşmak, bir çok seçeneğe sahip olmak, eğlen...

Dünyanın etrafında uzunca bir tur attıktan sonra herkes aynı şeyleri soruyor.. en çok nereyi beğendin?  en çok hangi yemeği beğendin? en .. neresi? en... neresi?...  o zaman dedim ki bir EN listesi yapmak lazım. Ancak bu en listesini yapmak o kadar zor ki.. ama şunu biliyorum ki en zor olanı... dönüş... tekrar uyum sağlamak, trafiğe, insanlara, siyasete, gündeme.. değerlere.. Dünya seyahatini gençliğimizde yapmış olsaydık hayatımıza daha büyük bir anlam katabilirdi. Şimdi haberleri bile izlerken Brezilya'da olup biteni, Amerika'dan gelen mesajları, Avustralya'da çıkan fırtınayı daha dikkatle ve ilgiyle izliyorum..  Dünyanın benim olduğunu kavradım..   Görmeden, içinde yaşamadan, bir tur atmadan bunu anlamak zor. Bu yüzden uzun bir seyahat daha çok anlamlı.. Benim de cevap bulmakta zorlandığım EN'ler var. Bazılarını birbirine üstün kılmak çok zor. Ama bazı şeyleri tek tek cımbızla çeker sorarsanız sadece o sorduğunuz şey cevabını bir bütünden ayrı bulur.. Or...